|
|
Galerie LuS, schilderkunst met een verhaal
Lu Schaper durft zich eindelijk te laten zien
Op zoek naar unieke schilderkunst met een bijzonder verhaal? Loop dan op vrijdag- of zaterdagmiddag eens binnen bij Galerie LuS, aan de Oudestraat 143 in Kampen. Als je goed kijkt, zie je aan de oriëntaalse touch al dat de kunstenares Chinese wortels heeft. Een bijzonder relaas onder het genot van Chinese thee van De Eenhoorn en Kamper chocola van De Swaen. Die combinatie gaat prima samen.
Althans, dat is de mening van haar man Hennie Schaper, met wie Yang Lu sinds 2000 samen door het leven gaat. “Als je een verbindend element in haar werken zoekt, dan zie ik die Aziatische invloeden toch wel in al haar schilderijen terugkomen.” Maar inderdaad, de schilderkunsten van Lu Schaper, zoals ze zich sinds achttien jaar noemt, is erg gevarieerd. Op haar website zie je het mooi terugkomen: De ‘Shanghai, Singapore, French en Dutch periods’ zijn natuurlijk werelden van verschil en tegelijk boden ze Lu zoveel inspiratie.
Gepusht en geschoold
De creatieve vrijheid waar Lu in Kampen samen met haar man nu van geniet, was lang geen vanzelfsprekendheid. Al op driejarige leeftijd werd ze – zoals vele jonge Chinezen – met strenge hand in de richting geduwd van een beroepscarrière, in haar geval als kunstschilder. Op de kunstuniversiteiten van Shanghai en Beijing kwamen alle voorkomende technieken aan bod, waaronder inkt schilderen op rijstpapier, maar ook de Westerse school. “Daarbij kwam dat mijn vader directeur was van een Art Gallery in Shanghai”, legt Lu de link naar de familie-eer. “Ook is de havenstad met liefst twintig miljoen inwoners een zeer wereldwijd georiënteerde stad met veel Westerse invloeden.” Lu spreekt weliswaar enkele woorden Nederlands en kan het redelijk verstaan, maar het gemakkelijkst uit ze zich in het Engels. Daarin moest ze zich al sinds haar twintigste verstaanbaar maken, toen ze na een tussenjaar in de hoofdstad Beijing in Singapore belandde.
Op de commerciële tour
Op Shanghai kijkt ze met plezier terug, maar toch beseft Lu dat haar jeugd in het teken stond van schilderen. “Buiten spelen of uitgaan deed ik niet; ik was uit plichtsbesef voortdurend aan het werk”, zegt ze. “Vooral jammer vind ik dat ik mijn eigen voorstellingsvermogen opzij moest zetten. Kill your imagination.” Die benauwdheid werd met de overstap naar Singapore in 1995 al luchtiger. Ze proefde van de vrijheid, maar dat kostte geld. “Ik kon bestaan van de vele portretten en landschappen die ik in opdracht van geïnteresseerden maakte. Die techniek had ik ook tijdens mijn opleiding geleerd.” Ook daar ontmoette ze Hennie. Voor zijn werk bij een oliemultinational was de kunstzinnige Hollander op zoek naar kunst als interieuraankleding in een nieuw pand. “Zo kwam ik in het atelier van Lu, waar ze aan het werk was aan een schilderij met daarop twee vogels. Dat sprak me zo aan dat ik het gekocht heb. Overigens hangt het nu in onze slaapkamer, hier in onze bovenwoning aan de overkant in de Oudestraat.”
Franse terrasjes vs expressionisme
Toen Hennie voor zijn werk na Singapore mocht kiezen voor Amerika of Frankrijk als volgende standplaats, werd het mede op voorspraak van Lu Rouen bij Parijs. “Ik heb altijd gevonden dat Europa de beste plek was om kunstenares te zijn vertelt de Chinese. “Ik hoopte dat de natuur in Normandië mij zou inspireren zoals eerder de impressionist Monet. Ook vakanties naar de Provence, Toscane en Duitsland gaven me veel inspiratie. I wanted to discover myself and paint what's inside of me. Die vrijheid heb ik in die jaren weten vast te houden.”
Eindelijk mijn eigen galerie
Enkele jaren van pendelen tussen Europa en Azië volgden. Maar sinds 2012 wonen Lu en Hennie hier in de Oudestraat. Nederland, Kampen? “Ja, ik kon eerder stoppen met mijn werk en Nederland trok toch”, vertelt Hennie. “Eerder waren we natuurlijk wel eens in Kampen geweest, waaronder ook een aantal bezoeken aan het evenement Kerst in Oud Kampen. En daar was Lu zo enthousiast over dat we mede daardoor hier beland zijn.” Lu haakt in: “De sfeer vond ik zo typisch Nederlands en tegelijk sprak de uitstraling van de stad me ontzettend aan, hoewel het bij mijn vorige woonplaatsen natuurlijk klein is. Daarbij kwam dat een eigen galerie op een inspirerende plek voor ons hier financieel ook echt haalbaar zou zijn.” En dat is gelukt: de eerste toonkamer is nu hun woning, met etalage aan de straatkant. Maar nummer 143 schuin daartegenover is de galerie annex atelier aan de achterzijde - vlak bij het oude stadhuis. Lu kan dagelijks haar hart kwijt in Galerie LuS, wat zowel staat voor haar initialen, als voor het Chinese woord voor reiger.
Een nieuwe taal schilderen
De kunst die Lu de laatste jaren creëert, is divers. Van een stadsaangezicht tot expressionistische werken. Ook probeert ze nieuwe media, zoals digitale creaties en combinaties met de fotografie van haar man. De verhalen – uit het leven, actualiteit, of films –komen vanzelf. Voor een buitenstaander is het soms een verrassing dat het van een en dezelfde schilder komt, erkent Lu. “Eigenlijk schilder ik een nieuwe taal - Ik denk dat ik met mijn achtergrond en werk uniek ben in Nederland.” Ze is thuis in Kampen. “Na Shanghai is het mijn tweede thuis. De oude gebouwen en de IJssel inspireren me. Maar ook de andere artiesten en amateurkunstenaars in de stad zijn fijn om te ontmoeten en samen exposities mee te organiseren. It is small, but together, maar je kunt zien dat dit een kunstzinnige stad is, met een historie. De komende jaren ben ik van plan zelf een thematische expositie over Kampen te organiseren - in mijn eigen stijl natuurlijk. Mijn mooiste schilderij? Die moet nog komen, denk ik”, lacht ze ingetogen. “Ik wil me nog verbeteren. Maar alles waar ik tevreden over ben vind ik mooi. Anders zou ik het niet tentoonstellen.”
Klik hier op de website van Galerie Lus te bekijken
